- intimer
- Intimer, act. acut. Est denoncer et faire asçavoir, Denuntiare, Il est fait du Latin Intimare, dont Martianus a usé. On en use aussi pour donner jour à la partie qui a obtenu de comparoistre par devant le juge de l'appel, et ce à la requeste de l'appelant, et en vertu du relief d'appel par luy obtenu, Prouocatoris nomine, prouocato vt statuta die, quo prouocatum est, praesto sit denuntiare, l'Italien dit aussi Intimare.Intimer la guerre à un Prince, id est, signifier, denoncer.Intimer, Faire adjourner en cas d'appel le juge, et intimer partie, Diem iudicij dicere ob rem perperam aut inique iudicatum, et eum ad curiam diplomate prouocare, secundum quem iudicatum est, Bud.Intimer partie qu'il soit et compare, etc. Aduersario denuntiare vt diem ipsum, etc. B.Faire intimer sa partie en cause d'appel, Prouocato prouocationem denuntiare, Prouocare aduersarium suum iudicio prouocatorio, B.L'intimé, Prouocatus secundum quem sententia lata est, B.Congé à l'intimé, Eremodicium secundum prouocatum datum, B.Congé à l'intimé contre l'appelant, par faute de venir plaider sa cause d'appel, Eremodicium secundum prouocatum datum, contra prouocatorem actionem causae detrectantem, B.Congé donné à l'intimé contre l'appelant par faute de plaider pertinemment, et quotir à son appel, Prouocatus, ob desertam prouocationis executionem, e citatis et prouocatis exemptus, et vadimonio solutus, B.L'heure a sonné sur les defenses de l'intimé, Prouocati defensio ab hora consilij dimittendi occupata est, B.Un appelant portant visage d'intimé, aussi hardi ou asseuré que l'intimé, Prouocator praesidens prouocati spiritus gerit, Prouocati frontem habet et vultum, B.
Thresor de la langue françoyse. Jean Nicot.